Dlaczego noszę wiosenny płaszcz zimą

Wpis gościnny

Niby wszyscy jesteśmy na siebie coraz bardziej obojętni, ale jednak idąc ostatnio do paczkomatu wydaje mi się, że widziałam kilka krzywych spojrzeń. Była sobota rano - ta sobota, kiedy zrobiło się już całkiem zimno, a ja szłam zawijając się szczelniej w cienką kurtkę i wystawiając na wiatr czerwone dłonie. Spojrzenia nie miały w sobie ani trochę troski, może jakieś współczucie, że ktoś dobrowolnie tak marznie. Moi drodzy, w tym nie ma ani trochę dobrej woli, jest za to całkiem sporo pułapek, w które sama się pakuję szukając odpowiedniej odzieży. 

Jakoś we wrześniu przejrzałam swoją szafę, w której mam szesnaście kurtek, ale wszystkie raczej na ocieplenie klimatu i uznałam, że potrzebuję nowego ciepłego płaszcza. Ale najlepiej nie nowego nowego, tylko z drugiej ręki, bo wełnę to może lepiej tak. Jasne, jestem gotowa zapłacić za płaszcz tyle co czynsz - ale nie dwa. No i niech będzie taki z guzikami pod samą szyję i paskiem, który trzyma kołnierzyk w ryzach, ma mieć przynajmniej 80% wełny i długość tak do pół łydki, bo przecież jestem shortbreadem. Taki oversize - ale nie za bardzo, obniżone ramiona, szeroko skrojony… Może być granatowy, ale najfajniej w kolorze orzecha włoskiego (prażonego). Pułapka numer jeden, dość znana: wysokie oczekiwania (i zapatrzenie w projekty Skall Studio).

Trochę wstydzę się przyznać, ile godzin spędziłam wpatrując się w rozmazane miniaturki na  Vinted porównując zdjęcia do mojego ideału. Spisywałam nazwy modeli z metki i szukałam zdjęć na modelkach, żeby zobaczyć, czy to może na mnie dobrze leżeć (przecież wcale nie jestem 20 centymetrów niższa). Przybliżałam zdjęcia metek, żeby zweryfikować skład i wszystkie te obietnice: noszony raz, nawet nie pół godziny, na podszewce plama z musztardy (ale łatwo się spierze), cały zmechacony (ale nie widać przy noszeniu). Przy stronie 321 szukając tylko ogłoszeń z Danii, bo tam przecież zimno i stylowo, czułam, że przybliżam się coraz bardziej do pułapki drugiej: czy grzać ma płaszcz czy satysfakcja z przechytrzenia systemu.

Prawda jest taka, że mam długą historię sukcesów w wyszukiwaniu rzeczy z drugiej ręki, gdzie ktoś nie wiedział co sprzedaje, obrazek nie obiecywał wiele, a ja trafiałam na złoto — Dunka płakała jak sprzedawała. Naiwnie wierzę, że to się zawsze uda, a już na kolejnej stronie czeka nagroda za cierpliwość. Płaszcz DAY Birger et Mikkelsen za 30 złotych - proszę bardzo, na zdjęciu poniżej. I choć wiary i cierpliwości mam ostatnio bardzo dużo, to jednak zaczynam marznąć.

Gdzieś tu teraz powinna być wycieczka do sklepów polskich marek, spacer po lepszych sieciówkach, opowieść jak wybieram coś nowego i ze wspaniałym składem. No ale nie ma, bo mimo tego, że zima nadeszła, to ja dalej szukam i trzeci miesiąc jestem wampirem energetycznym typu płaszczowego i zanudzam wszystkich sprawozdaniami z frontu poszukiwań. Oczywiście wszystko ma początek ogonka w przekonaniu, że w morzu opcji można podjąć tę jedną najlepszą możliwą decyzję, a kompromis zostawia metaliczny posmak. 

Fantazjuję sobie więc albo o nieskończonym budżecie, który obiecuję wydać na jakość i nie kupuję czegoś co będzie mi przypominać o kompromisach, które musimy zawierać w świecie zmuszającym nas do ciągłego wybierania i ciągłego kupowania. Przyznaję się, że dalej odbywa się w mojej głowie debata, nie umiem odpuścić i wybrać czegoś co jest po prostu wystarczająco dobre. Czas mija, a kluczyk do pułapki cały czas jest w mojej zmarzniętej dłoni. 

---

Dom Targosz - mistrzyni roślinnych przepisów, organizatorka warsztatów i kuchni pop-upowych, która zachwyca nas swoim nieoczywistym stylem. Zachęcamy do zapoznania się z jej twórczością na Instagramie.